Αρκετοί Μελιγιώτες και κάτοικοι της περιοχής, κράτησαν και φέτος το έθιμο μεταφοράς της εικόνας της Αγίας Τριάδος απο την Μελιγού, για τον εορτασμό της, στο εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας…Βοήθεια σας και του χρόνου με υγεία!!
Σήμερα της Αγίας Τριάδος μεγάλη η χάρη της!
Τα περίμενε κείνα τα χρόνια ο κόσμος τα πανηγύρια και τις γιορτές για να χαρεί λίγο για να ξεδώσει να ξεφύγει από τα ίδια και τα ίδια, να συναντήσει γνωστούς και φίλους να φάνε μαζί να πιούν ένα ποτήρι κρασί, οι νιοι και οι νιες χέρι χέρι να χορέψουν , να τραγουδήσουν και να ερωτευθούν . Δεν είχαν και πολλές επιλογές για διασκέδαση .Ο κύκλος του καλοκαιριού άνοιγε με τη γιορτή της Αγίας Τριάδας.
Στη χάρη της κόσμος πολύς συνέρρεε ένα μελισσολόι από τη Μελιγού και τα γύρω χωριά. Άλλοι με τα ζώα, άλλοι με τα πόδια ουρές ατελείωτες ,και τώρα πια με αυτοκίνητα. Ξακουστή στην περιοχή για τα θαύματά της, εκεί έβρισκε αποκούμπι και βοήθεια για να πει τα βάσανά του κάθε πονεμένος και ταλαιπωρημένος που είχε ανάγκη. Σημαδιακή μέρα η χάρη της , καμιά δουλειά να μην κάνεις στη γιορτή της γιατί είχαν συμβεί κάποια θανατικά παλαιότερα.
Καμαρωτή μέσα στην ερημιά αναπολώντας τις παλιές της δόξες με μόνη συντροφιά τα δέντρα και τα’ αγριοπούλια περιμένει να υποδεχτεί τους προσκυνητές στη χάρη της να τους ξεδιψάσει με δροσερό νερό .Ω! κόρη θα της πει ο επισκέπτης ,κάνε κουράγιο και περίμενε ίσως να ξανάρθουν οι καλόγεροι και να φτιάξουν το μοναστήρι. Γέμιζε ο τόπος ζώα και ανθρώπους την ημέρα εκείνη.
Μετά τη λειτουργία καθότανε οι προσκυνητές κάτω από τους ίσκιους και τρωγοπίνανε. Σιγά σιγά άναβε και το γλέντι. Σηκωνόταν σκόνη και κουρνιαχτός αλλά πάνω στο κέφι και στο χορό ποιος να το καταλάβει. Καμιά φορά όταν ο Θεός του κρασιού το έδινε πλουσιοπάροχα να το ποιούν άρχιζαν και μικροκαυγάδες αλλά μέχρι εκεί. Κι ακουγόταν εκείνη η γλυκιά μουσική καθώς ξεμάκραινες τριγύρω και σε νανούριζε ένας γλυκός ήχος κι ήθελες να μείνεις εκεί συντροφιά με την ερημιά, με την ιστορία, με τις αναμνήσεις.
Κατά το απογευματάκι αποκαμωμένοι πια από την ολοήμερη ενασχόληση στη χάρη της έπαιρναν το δρόμο της επιστροφής κι έβλεπες να ανηφορίζει εκείνο το μελισσολόι, χαρούμενοι κι ευχαριστημένοι λιανοτραγουδώντας κάποιοι που και φέτος ήρθαν στη χάρη της. Κάποιοι, παιδιά του Βάκχου επιρρεπή του δέοντος στη ρήση << οίνος ευφραίνει καρδίαν >> και εξαντλήσαντες μέχρις εσχάτων την πόσιν του, βρίσκονταν ακόμα κάτω από τις ελιές χαριεντίζοντας και άδοντας άσματα αδέρφια του οίνου με αποτέλεσμα να σουρουπώσουν και να φύγουν τελευταίοι αλλά χορτάτοι σε οίνο και τραγουδι .
Και ξεδιπλωνόταν εκείνη η γραμμή ανθρώπων και ζώων και προχωρούσε σιμά στην κορυφογραμμή δροσισμένη από το μπάτη που φυσούσε ανάλαφρα σαν κατευόδιο και σαν υπόσχεση για του χρόνου.
Ένα ωραίο σκηνικό είχε γίνει στο χάνι κάποια χρονιά κατά την επιστροφή. Σαν έφτασαν οι προσκυνητές στο χάνι κάποιοι σταμάτησαν να χαιρετηθούν και να δροσιστούν .Ο καιρός απρόβλεπτος όπως τυχαίνει τέτοια εποχή , έπιασε μπόρα γερή. Σ’ ένα από τα ζώα ήταν φορτωμένη περίτεχνα για προστασία κιόλας η εικόνας της Αγίας Τριάδας ,γιατί μεταφερόταν. Υπόστεγο δεν υπήρχε και αναμενόμενο να βρέχεται και η εικόνα. Ο άνθρωπος που την μετέφερε πλησίασε και της είπε (της εικόνας). Και… και… και συ βρέχεις και… και … και συ βρέχεσαι .
