ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Ι´ 32 – 33
32 Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· 33 ὅστις δ’ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Ι´ 37 – 38
37 Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· 38 καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος.
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΘ´ 27 – 30
27 Τότε ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ· Ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι· τί ἄρα ἔσται ἡμῖν; 28 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι, ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ, ὅταν καθίσῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ. 29 καὶ πᾶς ὅς ἀφῆκεν οἰκίας ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ γυναίκα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου, ἑκατονταπλασίονα λήψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει. 30 Πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι.
Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Ι´ 32 – 33
32 Καθένας, λοιπόν, που με πίστιν και θάρρος και χωρίς να φοβήται τους διωγμούς, θα με ομολογήση σωτήρα του και Θεόν του εμπρός στους ανθρώπους, θα τον ομολογήσω και εγώ έμπροσθεν του ουρανίου πατρός μου ως ιδικόν μου. 33 Οποιος όμως με αρνηθή εμπρός στους ανθρώπους, θα αρνηθώ και εγώ να τον παραδεχθώ ως ιδικόν μου εμπρός στον ουράνιον Πατέρα μου.
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Ι´ 37 – 38
37 Εκείνος που αγαπά τον πατέρα η την μητέρα του παραπάνω από εμέ, δεν είναι άξιος να λέγεται οπαδός μου. Και εκείνος που αγαπά τον υιόν του η την κόρην του παραπάνω από εμέ, δεν είναι άξιος να λέγεται οπαδός μου. 38 Και όποιος δεν παίρνει σταθεράν την απόφασιν να υποστή κάθε ταλαιπωρίαν και σταυρικόν ακόμη θάνατον δια την πίστιν του εις εμέ και δεν με ακολουθεί ως αρχηγόν και υπόδειγμά του, δεν είναι άξιος για μένα.
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΘ´ 27 – 30
27 Τοτε απεκρίθη ο Πετρος και του είπε· “ιδού ημείς αφήσαμεν όλα και σε ηκολουθήσαμεν. Ποία τάχα θα είναι η αμοιβή μας;” 28 Ο δε Ιησούς απήντησεν εις αυτούς· “σας διαβεβαιώνω ότι σεις που με έχετε ακολουθήσει εδώ εις την γην, όταν εις την συντέλεια των αιώνων αναδημιουργηθή νέος κόσμος και αναστηθούν οι νεκροί και ο υιός του ανθρώπου καθίση επάνω στον ένδοξον θρόνον του, τότε και σεις θα καθίσετε επάνω εις δώδεκα θρόνους, δια να κρίνετε τας δώδεκα φυλάς του Ισραήλ. 29 Και κάθε ένας, ο οποίος προς χάριν μου αφήκε οικίας η αδελφούς η αδελφάς η πατέρα η μητέρα η γυναίκα η χωράφια, θα λάβη εδώ εις την γην εκατό φορές περισσότερα και, το σπουδαιότερον, θα κληρονομήση την αιωνίαν ζωήν. 30 Πολλοί δε που στον κόσμον αυτόν, ένεκα των αξιωμάτων τα οποία κατέχουν και όχι δια την αρετήν των, είναι πρώτοι, εις την βασιλείαν των ουρανών θα είναι τελευταίοι και πολλοί που στον κόσμον αυτόν θεωρούνται τελευταίοι, θα είναι εκεί πρώτοι.
Ο Απόστολος:
ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΙΑ´ 33 – 40
33 οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, 34 ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· 35 ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τοὺς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν·36 ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· 37ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, 38 ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐπὶ ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. 39 Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, 40 τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι.
ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΙΒ´ 1 – 2
1 Τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι’ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, 2 ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν, ὃς ἀντὶ τῆς προκειμένης αὐτῷ χαρᾶς ὑπέμεινε σταυρὸν, αἰσχύνης καταφρονήσας, ἐν δεξιᾷ τε τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ κεκάθικεν.
| Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΙΑ´ 33 – 4033 Αυρτοί, χάρις εις την πίστιν των, ηγωνίσθησαν και κατενίκησαν βασίλεια, ήσκησαν δικαιοσύνην, επέτυχαν την πραγματοποίησιν των υποσχέσεων του Θεού, έφραξαν τα στόματα των αγρίων λεόντων, όπως ο Δανιήλ, 34 έσβησαν την φοβεράν δύναμιν της φωτιάς, όπως οι τρεις παίδες, διέφυγαν τον κίνδυνον να σφαγούν με μαχαίρια, όπως ο Ηλίας, εδυναμώθησαν και έγιναν καλά από αρρώστιες, ανεδείχθησαν κραταιοί και δυνατοί στον πόλεμον, έκαμψαν και έτρεψαν εις φυγήν πολυάριθμα στρατεύματα ξένων εχθρών. 35Μερικές γυναίκες, χάρις εις αυτήν την πίστιν, επήραν πάλιν ζωντανούς, δια της αναστάσεως τους νεκρούς των. Αλλοι δε εδέθησαν στο τύμπανον, στο φοβερά βασανιστικόν εκείνον όργανον, χωρίς να δεχθούν την απελευθέρωσιν, που τους επρότειναν οι βασανισταί των, εάν ηρνούντο την πίστιν των, και υπέμειναν το φοβερόν μαρτύριον μέχρι θανάτου, δια να επιτύχουν και πάρουν ανάστασιν ασυγκρίτως καλυτέραν από την παρούσαν ζωήν. 36 Αλλοι δε εδοκίμασαν εμπαιγμούς και μαστιγώσεις, ακόμη δε δεσμά και φυλακήν. 37Ελιθοβολήθησαν, επριονίσθησαν, επέρασαν μέσα από πολλούς πειρασμούς, απέθαναν σφαγέντες με μάχαιραν, περιήρχοντο εδώ και εκεί φορούντες, αντί για ενδύματα, προβιές και δέρματα γιδιών, στερούμενοι, θλιβόμενοι, υποβαλλόμενοι εις πολλάς κακουχίας. 38Τετοιους αγίους δεν ήτο άξιος να τους έχη ο αμαρτωλός κόσμος. Επεριπλανώντο εις τις ερημίες, εις τα όρη, εις τα σπήλαια, εις τις τρύπες της γης. 39 Και όλοι αυτοί, μολονότι έλαβαν την καλήν και τιμίαν μαρτυρίαν, ότι ευηρέστησαν στον Θεόν χάρις εις την πίστιν των, δεν απήλαυσαν πλήρως την υπόσχεσιν της λυτρώσεως και της ουρανίου βασιλείας. 40Διότι ο Θεός επρόβλεψε δι’ ημάς κάτι καλύτερον· δηλαδή να μη απολαύσουν αυτοί πλήρη την τελείωσιν και την μακαριότητα χωρίς ημάς (αλλ’ όλοι μαζή σαν ένα πνευματικόν σώμα να απολαύσωμεν κατά την δευτέραν παρυσίαν την μακαριότητα της βασιλείας των ουρανών).ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΙΒ´ 1 – 21 Δια τούτο, λοιπόν, και ημείς, αφού έχομεν ολόγυρά μας τόσον μεγάλο νέφος αναριθμήτων αγίων, που εμαρτύρησαν και εμαρτυρήθησαν δια την πίστιν των, ας πετάξωμεν μακρυά από επάνω μας κάθε βάρος από τας καταθλιπτικάς μερίμνας του βίου και προπαντός την αμαρτίαν, η οποία από όλα τα σημεία κατά τρόπον δελεαστικόν και προκλητικόν εύκολα μας περιβάλλει, και ας τρέχωμεν με επιμονήν και υπομονήν τον αγώνα, που ευρίσκεται ενώπιον μας. 2 Δια να αντλούμεν δε θάρρος και δύναμιν, ας έχωμεν προσηλωμένα με πίστιν τα βλέμματά μας στον Χριστόν, τον αρχηγόν και ιδρυτήν της πίστεώς μας, ο οποίος με την χάριν του μας χειραγωγεί στον δρόμον της τελειότητος. Αυτός αντί της μακαριότητος, την οποίαν είχε πάντοτε εμπρός του ως Θεός και αντί της χαράς την οποίαν εδικαιούτο να απολαμβάνη και ως άνθρωπος αναμάρτητος ευαρεστήσας κατά πάντα στον Πατέρα, επροτίμησε και υπέμεινε τον σταυρικόν θάνατον και κατεφρόνησε την εντροπήν και τον εξευτελισμόν προς χάριν ημών. Και δια τούτο έχει καθίσει τώρα εις τα δεξιά του θρόνου του Θεού. |
από τον Ορθόδοξο Συναξαριστή
σχετική ανάρτηση:
Η Κυριακή των Αγίων Πάντων
Άγιος Λουκάς Κριμαίας : Ιατρός και Επίσκοπος
ΕΥΛΑΒΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ
Το όνομα του αγίου Λουκά του ιατρού λάμπει σήμερα σαν ήλιος σε όλο τον κόσμο. Η μαρτυρική ζωή του και το πλήθος των θαυμάτων του , καθώς και τα βιβλία που συνεχώς εκδίδονται για τον ίδιο, στηρίζουν και εμπνέουν τους πιστούς.
Με πολλή ευλάβεια για το πρόσωπό του, επιλέξαμε να παρουσιάσουμε:
Α-ένα πολύ συγκινητικό κείμενο για τη ζωή του, γραμμένο από τον ίδιο, ένα χρόνο πριν την κοίμησή του.
Β-την αυτοβιογραφία του, από το βιβλίο: “Ταξιδεύοντας μέσα στον πόνο”
Γ-ένα σύντομο βίντεο για τη ζωή του, με πολύ σημαντικές κινηματογραφικές λήψεις και φωτογραφίες της εποχής του
Δ-ένα από τα αμέτρητα θαύματα που διαρκώς επιτελεί.
*************
Α.ένα πολύ συγκινητικό κείμενο για τη ζωή του, γραμμένο από τον ίδιο, ένα χρόνο πριν την κοίμησή του.
Η μορφὴ τοῦ ἁγίου Λουκᾶ δὲν λάμπει μόνο σήμερα ποὺ ἐπισήμως (ἀπὸ τὸ
1995) ἔχει ἀναγνωρισθεῖ ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀπὸ παλαιότερα ἀκόμη ἡ μορφή
του εἶχε ξεπεράσει τὰ σιδερόφραχτα σύνορα τῆς Ρωσίας, τότε ΕΣΣΔ ( Ἑνώσεως Σοβιε
τικῶν Σοσιαλιστικῶν Δημοκρατιῶν). Εἶχε ἤδη δημοσιευθεῖ τὸ 1962 (στο περιοδικό ο Σωτήρ)
ἕνα χρόνο μετὰ τὴν κοίμησή του (11 Ἰουνίου 1961), σημαντικὸ κείμενο γιὰ
τὴ μορφή του κατὰ μετάφραση ἀπὸ τὸ περιοδικὸ Ir ´enikon. Τὸ ἀναδημοσιεύουμε τώρα,
διότι εἶναι σπουδαιότατο, καθὼς ἀποτελεῖ ἐξιστόρηση τοῦ ἰδίου τοῦ ἁγίου Λουκᾶ γιὰ
τὴν περιπετειώδη καὶ θαυμαστὴ ζωή του.
” Στὸ φιλορθόδοξον περιοδικὸν «Εἰρηνικόν» (Irénikon) ἐδημοσιεύθη
ἐνδιαφέρουσα περίπτωσις διασήμου Ρώσσου καθηγητοῦ τῆς Ἰατρικῆς, ὁ ὁποῖος,
παρὰ τοὺς διωγμοὺς τοῦ κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος κατὰ τῆς Ἐκκλησίας, ἐχειρο-
τονήθη ἐπίσκοπος. Καθὼς γράφει τὸ «Εἰρηνικόν», τὸ περιστατικὸν ἀναφέρει ἡ Ρωσ-
σικὴ «Φιλολογικὴ Ἐφημερὶς» τῆς 28 Ἀπριλίου 1962. Πρόκειται διὰ τὸν Σεβα-
σμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Συμφερουπόλεως καὶ Κριμαίας κ. Λουκᾶν. Προτοῦ χει-
ρονονηθῇ ἦτο διάσημος χειροῦργος καθηγητής, βραβευθεὶς τὸ 1946 μὲ τὸ βραβεῖον
Στάλιν διὰ τὰς ἐπιστημονικὰς ἐπὶ τῆς χειρουργικῆς ἐργασίας του, ὀνομαζόμενος Βό-
ϊνοΓιασενέτσκιζ (VoinoJasenetskij). Ἰδοὺ πῶς ὁ ἴδιος ἐξιστόρησε τὰ κατ’ αὐτὸν τὴν
27ην Ἀπριλίου, ἡμέραν τῆς 80ῆς ἐπετείου τῶν γενεθλίων του.
…
«Δὲν θὰ ἐπεθύμουν νὰ θεωρηθῇ ὡς
αὐτοέπαινος αὐτὸ ποὺ θὰ σᾶς διηγηθῶ.
Σᾶς λέγω ἐν πάσῃ εἰλικρινείᾳ ὅτι δὲν ἐπι-
διώκω προσωπικὴν δόξαν, ἀλλὰ τὴν δό-
ξαν τοῦ Θεοῦ. Εἰς τὸ βιβλίον τοῦ Τωβὶτ
διαβάζομεν αὐτοὺς τοὺς βαρυσημάντους
λόγους: “ Ἐπιβάλλεται νὰ κρατῇ κανεὶς τὸ
μυστικὸν τοῦ βασιλέως, ἐνῶ ἀντιθέτως
ἐπιβάλλεται νὰ ἀποκαλύπτῃ καὶ νὰ δια-
κηρύττῃ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ” (Τωβ. ιβ΄ 7).
Ἀκριβῶς τὰ μεγάλα ἔργα τοῦ Θεοῦ
ποὺ ἐφανερώθησαν εἰς τὴν ζωήν μου
ἐπιθυμῶ νὰ σᾶς ἀφηγηθῶ. Γνωρίζω ὅτι ὑπάρχει μέγα πλῆθος ἀνθρώπων ποὺ διερωτῶνται πῶς ἠδυνήθην, ἀφοῦ ἔφθασα εἰς τὸν κολοφῶνα τῆς ἐπιστημονικῆς δό-
ξης, ἀφοῦ ἔγινα διάσημος σοφὸς καὶ μεγάλος χειροῦργος, πῶς ἠμπόρεσα νὰ ἐγκα-
ταλείψω τὴν σοφίαν καὶ τὴν χειρουργικὴν καὶ νὰ γίνω ἕνας κήρυξ τοῦ Εὐαγγελίου
τοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖνοι ποὺ κάνουν τοιαύτας σκέψεις διαπράττουν ἕνα μεγάλο σφάλ-
μα, ἐφ’ ὅσον νομίζουν ὅτι εἶναι ἀδύνατον νὰ συμβιβασθῇ ἡ ἐπιστήμη μὲ τὴν θρησκεί-
αν. Μία τοιαύτη γνώμη εἶναι ὅλως διόλου ἐσφαλμένη.
Ἡ ἱστορία τῆς ἐπιστήμης μᾶς πληροφορεῖ ὅτι οἱ μεγάλοι σοφοί, ὡς ὁ Γαλιλαῖος, ὁ Νεύτων, ὁ Κοπέρνικος, ὁ Παστέρ, ὁ ἰδικός μας μέγας φυσιολόγος Παυλὼφ ἦσαν βαθύτατα προσηλωμένοι εἰς τὴν
θρησκείαν. Γνωρίζω ὅτι καὶ μεταξὺ τῶν συγχρόνων καθηγητῶν μας ὑπάρχουν πολ-
λοὶ οἱ ὁποῖοι πιστεύουν. Μοῦ ζητοῦν μάλιστα τὴν εὐλογίαν. Ἀλλ’ αὐτὸ δὲν θὰ ἠμπο-
ρέσουν νὰ τὸ ἀντιληφθοῦν ἐκεῖνοι ποὺ μὲ ἐπικρίνουν διότι ἔγινα ἱερεὺς καὶ ἐπίσκο-
πος. Ἂς τοὺς ἀφήσωμεν νὰ διάγουν ἐν εἰρήνῃ.
Ὀφείλω ὅμως νὰ σᾶς ὁμολογήσω ὅτι καὶ ἐγὼ ὁ ἴδιος θεωρῶ ἐκπληκτικὸν καὶ ἀκα-
τανόητον αὐτὸ ποὺ ἔκαμεν εἰς ἐμὲ ὁ Θεός. Ἐν τούτοις, ἀναπολῶν τὴν ζωήν μου εἰς
τὸ παρελθόν, διακρίνω καθαρά, χωρὶς νὰ εἰξεύρω τὸ πῶς, ὅτι ὁ Κύριος ἀπὸ τὴν
πρώτην μου νεότητα, μὲ ὡδήγησε πρὸς τὴν Ἱερωσύνην, τὴν ὁποίαν οὐδέποτε εἶχα
σκεφθῆ, δοθέντος ὅτι ἠγάπων μὲ πάθος τὴν χειρουργικήν, εἰς τὴν ὁποίαν εἶχον ἀφι-
ερωθῆ μὲ ὅλην μου τὴν ψυχήν. Αὐτὸ τὸ ἐπάγγελμα ἱκανοποιοῦσε πλήρως τὸν πό-
θον μου, τὸν ὁποῖον εἶχον πάντοτε, νὰ ὑπηρετήσω τοὺς πτωχοὺς καὶ τοὺς θλιβομέ-
νους καὶ νὰ ἀφιερώσω ὅλας τὰς δυνάμεις μου ἀνακουφίζων τὰς θλίψεις των καὶ βο-
ηθῶν εἰς τὰς ἀνάγκας των.
Μὲ κάποιαν κατάπληξιν σκέπτομαι αὐτὸ ποὺ μοῦ συνέβη πρὸ 60 ἐτῶν, ὅταν ἐτε-
λείωσα τὸ Λύκειον καὶ ἐλάμβανον κατὰ τὴν ἀποχαιρετιστήριον τελετὴν ἐκ μέρους
τοῦ Διευθυντοῦ τὸ ἀπολυτήριον ἐντὸς ἑνὸς τόμου Καινῆς Διαθήκης. Ἐδιάβαζα τὴν
Καινὴν Διαθήκην προηγουμένως, ἀλλὰ τότε τὴν ξανα-
διάβασα ἀπὸ τὴν ἀρχὴν ἕως τὸ τέλος. Ὑπεγράμμι-
σα δὲ ὅ,τι μοῦ ἔκαμεν ἰσχυροτέραν ἐντύπωσιν.
Τίποτε δὲν μὲ ἐξέπληξε περισσότερον ὅσον οἱ
λόγοι τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πρὸς τοὺς Ἀποστό-
ο άγιος Λουκάς ως νέος ιατρός
λους ἐμπρὸς εἰς ἕνα ἀγρὸν μὲ σῖτον ὥριμον:
“ Ὁ μὲν θερισμὸς πολύς, οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι·
δεήθητε οὖν τοῦ κυρίου τοῦ θερισμοῦ ὅπως
ἐκβάλῃ ἐργάτας εἰς τὸν θερισμὸν αὐτοῦ” (Ματθ.
θ΄ 3738).
Οἱ λόγοι αὐτοὶ ἔκαμαν νὰ ἀνασκιρτήσῃ ἡ καρδία
μου καὶ νὰ ἀναφωνήσω εἰς τὸ βάθος τῆς ψυχῆς
μου: “Πῶς συμβαίνει, Κύριε, νὰ ὑπάρχουν τόσον
ὀλίγοι ἐργάται εἰς τὸν ἀγρὸν τὸν ἰδικόν Σου;”. Καὶ
συνεκράτησα τοὺς λόγους αὐτοὺς εἰς ὁλόκληρον
τὴν ζωήν μου.
Πολλὰ χρόνια ἐπέρασαν ἔκτοτε. Κατόπιν
μιᾶς διατριβῆς περὶ τῆς τοπικῆς ἀναισθησί
ας ἀνεκηρύχθην διδάκτωρ τῆς Ἰατρικῆς
καὶ μοῦ ἀπενεμήθη σημαντικὸν βραβεῖ
ον. Ἐν συνεχείᾳ ἐγκατεστάθην ὡς ἰα
τρὸς εἰς τὴν ἐπαρχίαν. Ἐθεράπευον τοὺς
χωρικοὺς καὶ τοὺς ἐργάτας, καὶ αὐτὸ
μοῦ ἔδιδε βαθεῖαν ἱκανοποίησιν. Μετὰ
παρέλευσιν πολλῶν ἐτῶν ἠθέλησα νὰ
γράψω ἕνα σύγγραμμα περὶ τῆς χει-
ρουργικῆς τῶν πυορροουσῶν πληγῶν.
ο άγιος Λουκάς χειρουργώντας
Ἀφοῦ ἔγραψα τὴν εἰσαγωγήν, μοῦ ἦλθε
αἰφνιδίως μία παράδοξος καὶ ἔμμονος
ἰδέα: “ Ὅταν αὐτὸ τὸ βιβλίον θὰ ἔχῃ τε-
λειώσει, θὰ φέρῃ τὸ ὄνομα ἑνὸς ἐπισκό-
που”. Ἀλλὰ διατί; Τί συμβαίνει; Ποίου ἐπι-
σκόπου; Τὸ ἐπαναλαμβάνω, οὐδέποτε
εἶχα σκεφθῆ τὴν Ἱερωσύνην, οὔτε τὸ ἐπι-
σκοπικὸν ἀξίωμα. Ἐν τούτοις, μετὰ πα-
ρέλευσιν ὀλίγων ἐτῶν, αὐτὴ ἡ παράδο-
ξος καὶ ἀόριστος σκέψις ἔγινε πραγμα-
τικότης. Τὸ σύγγραμμά μου, ποὺ κατέ-
στη διάσημον κατόπιν, ἐσχεδίαζα νὰ δι-
αιρέσω εἰς δύο μέρη. Ὅταν ἐτελείωσα τὸ
πρῶτον μέρος, ἔγραψα ἐπὶ τοῦ ἐξωφύλ-
λου: “ Ἐπίσκοπος Λουκᾶς. Ἐγχειρίδιον
χειρουργίας πυορροουσῶν πληγῶν”, δι-
ότι τότε εἶχα πλέον χειροτονηθῆ ἐπίσκο-
πος. Καὶ ἔγινα ἐπίσκοπος κατὰ τρόπον
ἐντελῶς ἀπροσδόκητον δι’ ἐμέ, μὲ μίαν
φανερὰν κλῆσιν τοῦ Θεοῦ.
Εἰς τὴν πόλιν Tachkent (εὑρίσκεται
εἰς τὰ παράλια τῆς Κασπίας θαλάσσης),
ὅπου ἤμην τότε πρῶτος ἰατρὸς καὶ διευ-
θυντὴς τοῦ Δημοτικοῦ Νοσοκομείου, ἔγινε μία ἐπαρχιακὴ συνέλευσις ὑπὸ τὴν
προεδρίαν τοῦ Ἐπισκόπου. Ἔλαβον μέρος εἰς αὐτὴν καὶ ὡμίλησα ἐπὶ σοβαροῦ
ζητήματος καὶ πολὺ ἐνθουσιωδῶς. Μετὰ τὸ πέρας τῶν ἐργασιῶν τῆς συν-
ελεύσεως, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἰννοκέντιος μὲ ἐπῆρε ἀπὸ τὸ χέρι καὶ ἐκάναμε μαζῆ
μερικὰ βήματα πέριξ τοῦ καθεδρικοῦ ναοῦ καὶ μοῦ ὡμίλησε διὰ τὴν βαθεῖαν
ἐντύπωσιν ποὺ τοῦ ἐπροξένησεν ὁ λόγος μου. Αἴφνης ἐσταμάτησε, καὶ κυτ-
τῶντάς με εἰς τὰ μάτια μοῦ εἶπε: “ Ἰατρέ, πρέπει νὰ γίνῃς ἱερεύς”. Μολονότι μία
τοιαύτη σκέψις δὲν μὲ ἀπησχόλει, ἀπεδέχθην τὴν πρόσκλησιν ταύτην διὰ τὴν
Ἱερωσύνην, προερχομένην ἐκ τοῦ στόματος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, ὡς πρόσκλη-
σιν τοῦ Θεοῦ, καὶ χωρὶς νὰ σκεφθῶ οὔτε μίαν στιγμὴν ἀπήντησα: “Μάλιστα, Σε-
βασμιώτατε, θὰ γίνω”. Τὴν ἑπομένην Κυριακὴν ἐχειροτονήθην διάκονος· μίαν
δὲ ἑβδομάδα ἀργότερον ἱερεύς, καὶ ἐτοποθετήθην ὡς προϊστάμενος τοῦ Καθε-
δρικοῦ ναοῦ. Εὐθὺς ἀμέσως ἀνέπτυξα μεγάλην δραστηριότητα ὡς Ἱεροκήρυξ,
καὶ προήδρευον εἰς θεολογικὰς συνδιαλέξεις. Εἰς συζητήσεις δὲ μετὰ τῶν ἀθέ-
ων ἐπετύγχανον συντριπτικὰς νίκας κατ’ αὐτῶν.
Δύο χρόνια καὶ 4 μῆνας ἀργότερα ἔγι-
να ἐπίσκοπος. Ὁ Κύριος ὡς ἐπίσκοπον
μὲ ἐτοποθέτησεν εἰς μίαν μακρυνὴν πό-
λιν, τὴν Jenssieysk (Ζανσίεϊσκ). Ὅλοι οἱ
ἱερεῖς τῆς λαμπρᾶς ταύτης πόλεως μὲ τὸ
πλῆθος τῶν ἐκκλησιῶν, ὡς ἐπίσης καὶ
ὅλοι οἱ ἱερεῖς τῶν κωμοπόλεων τῆς ἐπαρ-
χίας Κrasnoyarsk (Κρασνογιάρσκ), εἶχον
προσχωρήσει εἰς τὴν ζῶσαν Ἐκκλησίαν
καὶ εἶχον ταχθῆ μὲ τοὺς νεωτεριστάς…
Εἰς τὴν περίπτωσίν μου ἐπραγματο-
ποιήθησαν οἱ λόγοι τοῦ ἀποστόλου Παύ-
λου: “Οὓς προέγνω, καὶ προώρισε συμ-
μόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, εἰς
τὸ εἶναι αὐτὸν πρωτότοκον ἐν πολλοῖς
ἀδελφοῖς· οὓς δὲ προώρισε, τούτους καὶ
ἐκάλεσε, καὶ οὓς ἐκάλεσε, τούτους καὶ
ἐδικαίωσεν, οὓς δὲ ἐδικαίωσε, τούτους
καὶ ἐδόξασε” (Ρωμ. η΄ 2930)».
Καὶ ὁ πολιὸς ἱατρός ἐπίσκοπος ἐτε-
λείωσεν ὡς ἑξῆς: «Θὰ ἠδυνάμην νὰ σᾶς
διηγηθῶ ἀκόμη πολλὰ ἄλλα θαυμαστὰ
πράγματα, διὰ τῶν ὁποίων ὁ Κύριος κα-
τηύθυνε τὴν ζωήν μου, ἀλλὰ νομίζω ὅτι
αὐτὰ ποὺ σᾶς εἶπα ἀρκοῦν διὰ νὰ ἀνα-
φωνήσετε μαζῆ μου· Δόξα εἰς τὸν Κύριόν
μας εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων».
(Βασισμένο σε άρθρο του περιοδικού “ο Σωτήρ” 1 Ιουνίου 2013, τεύχος 2068)”
*************************************************************************
Β–η αυτοβιογραφία του, από το βιβλίο: “Ταξιδεύοντας μέσα στον πόνο”
Η Αυτοβιογραφία του Αγίου Λουκά Κριμαίας
Έκδοση Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως Του Σωτήρος
(Δρυόβουνο – Κοζάνης) Τηλ.: 24680-23086
Το έργο προλογίζει ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος.
Ο πρόλογος του βιβλίου
Ο Γέροντας της Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, Πατήρ Στέφανος, κάνοντας συνεχής έρευνα στο χώρο της Ορθοδοξίας, τιμά ανθρώπους που διέθεσαν τον εαυτό τους στην υπηρεσία του συνάνθρωπου και του Κυρίου και μεταφέρει στους μοναχούς και στους πιστούς τον βίο τους, ώστε να ακολουθήσουν τα βήματά τους και να τους έχουν ως μεγάλο παράδειγμα για την προσφορά τους στην Ορθοδοξία.
Ένας από αυτούς είναι και ο Αγιος Λουκάς Κριμαίας, ο οποίος ως Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως, και προ της κοιμήσεώς του το 1961, τυφλός ήδη από τις κακουχίες που πέρασε, αφηγήθηκε την αυτοβιογραφία του στη γραμματέα του Ελενα Παβλοβα, και έδωσε τον τίτλο «Ταξιδεύοντας μέσα στον πόνο».
Εξεδόθη τότε σε βιβλίο και κυκλοφορούσε κρυφά στην περιοχή της Κριμαίας. Δημοσιεύτηκε στη Ρωσία μετά την περεστρόικα και έφθασε το βιβλίο αυτό στα χέρια του πατρός Στεφάνου από κάποιον Έλληνα Καρδιοχειρουργό καθηγητή το 2007, ο οποίος συμμετείχε σε ιατρικό συνέδριο στο Βέλγιο, βρήκε σε βιβλιοπωλείο του Βελγίου το βιβλίο με την αυτοβιογραφία του Αγίου Λουκά σε Γαλλική έκδοση, το αγόρασε και το προσέφερε στον Πάτερ Στέφανο (η μετάφραση του έργου είχε γίνει από το Γαλλοελβετό Maxime Egger).
Έχοντας στα χέρια του την αυτοβιογραφία του Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως, μερίμνησε άμεσα για την μετάφραση του ψυχωφελούς αυτού έργου από τα Γαλλικά στα Ελληνικά. Τη μετάφραση του βιβλίου από την γαλλική γλώσσα επιμελήθηκε (με διάθεση προσευχητική ) ο Π. Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλος (Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Σισανίου και Σιατίστης), ο οποίος σπούδασε στη Γαλλία.
Μέσα από την αυτοβιογραφία αυτή θα γνωρίσουν οι αναγνώστες το μάρτυρα και ομολογητή της πίστεως της Ορθοδοξίας και πως την υπηρέτησε σε μια πολύ δύσκολη περίοδο, εν μέσω μυρίων κινδύνων και ταλαιπωριών.
Ταξιδεύοντας μέσα στον πόνο είναι ταυτόχρονα οι «Ενδότερες αναμνήσεις» τού Σεβασμιωτάτου Λουκά, ένα εξαιρετικό ντοκουμέντο πάνω στη ζωή των χριστιανών μέσα στη φρίκη των ετών 1920-1940 στην ΕΣΣΔ, η επική υπαρξιακή περιπέτεια ενός ανθρώπου της πίστης μοιρασμένου ανάμεσα στην κλήση του ως υπηρέτη του Λόγου και στο επαγγελματικό του πάθος, που διώχτηκε για την αφιέρωση του στην αφύπνιση ψυχών και σώθηκε ένεκα των κατορθωμάτων του ως ιατρού των σωμάτων.
Ο Γέροντας της Μονής, ως γνώστης της προσφοράς του Αγίου Λουκά ως γιατρού και στη συνέχεια ως ιερωμένου με πολλά θαύματα αλλά και των διώξεων που υπέστη από το σοβιετικό καθεστώς, αμέσως μετά μερίμνησε και για την ανέγερση ενός παρεκκλησίου προς τιμή του Αγίου.
***********************
Γ-ένα σύντομο βίντεο για τη ζωή του, με πολύ σημαντικές κινηματογραφικές λήψεις και φωτογραφίες της εποχής του
************************
Δ-ένα από τα αμέτρητα θαύματα που διαρκώς επιτελεί.
Συγκλονιστικό Θαύμα: Ο Άγιος Λουκάς ο Ιατρος και ο Άγιος Παντελεήμων μέσα στο χειρουργείο!
Για την ανατροφή των παιδιών…Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας, του ιατρού https://antexoume.wordpress.com/2013/05/13/
EΔΩ
